Rozdział 47 (jeśli czytasz, to przeczytaj całe)

Violetta

Weszliśmy z Leonem do domu Broduey'a, gdzie wszędzie wisiały zdjęcia. Głównie jego i Cami. Leon mnie elegancko objął i weszliśmy do salonu. Jak weszliśmy stanęłam jak wryta. Nie mogłam się ruszać ani nic powiedzieć. Wisiał tam wielki transparent z napisem:,,KOCHAM CIĘ CAMI, WRÓĆ DO MNIE". Leon także był zdziwiony. Nic nie mówiąc usiedliśmy i zaczęliśmy rozmawiać z Fedemiłą.
-Vilu, co uważasz?-od razu spytała Lu wskazując na białą płachtę
-Ja sama nie wiem co uważać...
-A Cami już jest?-wtrącił Leon
-Nie, nie widzieliśmy jej.-odparł Federico
Usłyszałam moją ulubioną piosenkę, a Leon pociągnął mnie do tańca. Wtuliłam się w niego i lekko się kołysaliśmy. Nagle weszła Camilla, zobaczyła ,,Genialne wyznanie" i momentalnie wybiegła. Przeprosiłam Leona i pobiegłam za nią.Szybka jest!
-Cami! CAMI! ZACZEKAJ!-krzyczałam, biegłam za nią jeszcze dobre 10 minut i zatrzymała się. Usiadła na ławce i zaczęła płakać. Zaproponowałam, żebyśmy poszły do mojego (raczej Angie) domu. Zgodziła się. Po drodze napisałam do Lu, bo się o mnie zaczęła martwić. Kiedy doszłyśmy do mojego domu, Ludmi już na nas czekała. Weszłyśmy do środka, Angie o nic nie pytając zrobiła nam herbaty, a ja zaczęłam:
-Cami, co się stało?-w sumie to wiedziałam, ale liczyłam, że dowiem się czegoś więcej
-Ja już go nie kocham, a on chce mnie upokorzyć!-oburzyła się
-Upokorzyć? Według mnie on chce o ciebie walczyć.-uznała Lu
-W mega dziwny sposób. Poza tym niech sobie daruje.-wyznała już nie smutna, lecz rozgoryczona
-Ja osobiście nie wiem co zrobić z Broduey'em, ale dlaczego już nie chcesz z nim być?-spytałam
-Nom.... Ja... Więc... Poznałam kogoś, a tak w zasadzie znałam go od dawna...-plątała się w zeznaniach
-Od dawna?-spytała zaciekawiona Lu
-Czyli to nie Pedro?-dodałam
-Nie!-oznajmiła moja ruda przyjaciółka
-To kto to?-drążyła blondi
-A nie będziecie się śmiać?-spytała ostrożnie Camilla
-Nie!-odparłyśmy chórem
-To chyba Andres...
-Chyba?-czepiała się słów Ludmiła
-Ja jeszcze nie jestem pewna...-odpowiedziała ruda
-Wcale się nie zamierzam śmiać, ale ja też muszę wam coś powiedzieć.-usłyszałyśmy od Lu
-To znaczy?-próbowałam z niej to wyciągnąć
-Ale Federico nie może się dowiedzieć?
-Nic mu nie powiem.-uznałam bez wahania
-Ja też, wszystko zostaje między nami dziewczynami.-dodała Cami
-Znowu pociąga mnie trochę Diego!-powiedziała szybko i na jednym wdechu Ludmi, usłyszałam, że drzwi się otwierają, do pokoju weszła Fran pytając:
-Co z wami? Ludzie pytają gdzie jesteście, a ja nie mam pojęcia co powiedzieć
-Ja się za chwilkę ogarnę i wrócicie.-wydukała Cami
-WRÓCICIE? Chyba my wrócimy.-poprawiłam
-Nie mam zamiaru tam wracać...
-Oj nie kłuć się z nami. Idziemy!-zarządziła Ludmi
W tym samym czasie na imprezie

Leon

Violetty nie ma już od godziny! Ale mnie łeb nawala! Po chwili zauważyłem, że Naty pakuje do taksówki pijanego Maxiego.
-Broduey!-zawołałem przyjaciela
-Co? Gdzie Camilla?-spytał
-Poszła gdzieś z dziewczynami, ja idę.-oświadczyłem
-Ale dlaczego?
-Źle się czuję, głowa mnie boli.-powiedziałem szczerze
-Poczekaj chociaż aż dziewczyny wrócą.-prosił
-Nie... Nie chcę, idę się położyć do domu.
-Mam pomysł! DJ spadaj z tą kamerą!-poprosił brata, który kręci wszystko i wszędzie, bo jest na akademii filmowej i uważa każdy nie nakręcony moment za stracony.
-Jaki masz ten pomysł?
-Idź się połóż na górę, a jak wrócą dziewczyny to cię obudzę. OK?
-Nie uważam, żeby to był dobry pomysł...
-Zrób to dla przyjaciela! Proszę!-po dłuższych namowach zgodziłem się. Kiedy tylko się położyłem od razu zasnąłem.
Violetta
Na imprezę wracałyśmy w wyśmienitych nastrojach. Nawet Cami się rozchmurzyła. Gadałyśmy beztrosko, ale kiedy weszłyśmy zauważyłam, że Naxi nie ma i Marco jest lekko pijany. Nie mogłam wzrokiem znaleźć Leona.
-Dziewczyny, jestem gotowa.-oświadczyła Cami, a my poszłyśmy za nią.
-BRODUEY!-zawołała
-Witaj kochanie, już myślałem, że się nie zjawisz.-powiedział słodkim do obrzygania głosikiem
-Po pierwsze, nie mów do mnie kochanie. Po drugie, co to ma być za cholerny transparent? Po trzecie, zrywam z tobą i nie chcę mieć z tobą nic wspólnego!-oświadczyła
-CO? Ja nic nie rozumiem jak możesz? Jesteś perfidną dziwką!
-CO POWIEDZIAŁEŚ?-nagle błyskawicznie zjawił się Andres
-Nie twój biznes.
-Niech ci będzie.-powiedział a następnie dał mu prawego sierpowego i wyszedł wraz z zapłakaną Camii
-Czy ktoś z zebranych wie gdzie jest Leon?-spytałam
-Na... Na górze...-oznajmił mi Marco, poszłam za jego wskazówkami na górę i to co zobaczyłam zwaliło mnie z nóg.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Teoretycznie nie powinnam dodawać rozdziału, ale tak mnie korciło, że jest. Może to ostatni na tym blogu? Ilość komentarzy spadła, a wyświetleń wzrosła. Nie mam pojęcia co o tym myśleć. Jeśli zależy wam na tym opowiadaniu musi być minimum 25 komów. INACZEJ NEXTA NIE BĘDZIE! Jak uważasz rozdział za zły, to to napisz! Chcę wiedzieć ile osób czyta tego bloga i czy on ma sens. Mam jeszcze pytanie obrazkowe:)
Kocham was i pozdrawiam Zuza Ł